Solar Ash is prachtig, maar ook frustrerend

Te Solar Ash speel jouw eentje Voidrunner, Reidans, diegene haar planeet moeten redden van den teloorgang. Hoeveel er te redden valt is nog maar den vraag: den planeet is alhoewel ten dele opgeslokt om eentje kolossaal zwart gat. Steden zijn volledig uit elkander gereten plus overal wegens jouw heen zweven stukjes onderbouwing. Ie ‘waarom’ blijkt naarmate jouw blijft spelen. Den spel begint met eentje mysterieus lapje tekst met eentje heleboel onbegrijpelijke termen plus achtergrondinformatie, maar dat is ie welnu.

Den spel heeft daarginds verderop verder zowel eentje handje van. Somwijlen wordt er eentje spervuur aan lore op jouw losgelaten nep ie niets is. Dat is best vervelend, want steeds mits jouw ie vertelsel denkt te snappen, duwt ie jouw weer weg. Dat komt zowel omdat dit spel draait wegens flow. Solar Ash dwingt jouw veel te oplezen, watten jouw uitgerekend weer uit diegene flow haalt. Den samenspraak is daarbij noch zo interessant plus den personages diegene jouw tegenkomt zijn weinig memorabel.

Veel sterker is ie vertelsel dat den omtrek vertelt. Overal vind jouw den restanten van eentje mysterieuze oude wereld. Jij vraagt jouw nuchter over watten er aan den hand is met dat imponerende zwarte gat te den verte plus wie er op den planeet gewoond heeft. Tof is zowel dat den wetten van den zwaartekracht volledig zoek zijn. Lantaarnpalen zweven daarboven den onderbouwing op losse stukjes onderbouwing plus haastigheid alle panden zweven half te ie luchtledige. Ene verscheurde samenleving, letterlijk plus grote. Dat is ontzettend sterk gedaan.

Den wereld bestaat uit eentje hubgedeelte, te ie midden van den ordner, waaraan weer vijf andere spelwerelden zijn gekoppeld. Jij kunt tussen diegene werelden fast travel tradities, maar te principe kun jouw zowel gewoon overal heenrennen (werkelijk ‘skaten’). Te dat opzicht is Solar Ash eentje openwereldgame, maar verwachten daarginds noch te veel van. Hoewel er voldoende te verkennen valt plus jouw absoluut op verkenning gaat over plus toe, heeft den spel noch nuchter sidequests. 

Dat is zowel noch nuchter nodig. Solar Ash heeft eentje geweldige flow – zowel te gameplay mits structuur. Ie is uiteindelijk simpelweg ie mikpunt wegens te iedere wereld eentje van den zes gigantische eindbazen te verslaan, waarna den laatste ‘missie’ zichzelf aandient. Jij suist terwijl op hoge tempo om den spelwereld op twee sonische rollerskates plus beschikt overheen eentje heerlijke plus flexibele dash.

Dit spel draait geheel wegens bewegingsvrijheid plus tempo maken. Solar Ash doet te diegene zin intact hevig denken aan The Pathless – zowel zo’n spel waarin ie snelle voortbewegen ie mikpunt is. Den spelwereld van Solar Ash is welnu stukken huis op den gameplay afgestemd dan te diegene spel. Den resterende stukken planeet zijn aan elkander gekoppeld om eentje soort paarse marshmallow-wolken. Diegene kleurrijke massa faciliteert den gameplay groots. Jij kunt écht tempo maken op den vele heuvels, plus dat is zeer bevredigend.

Toch is diegene spelwereld ie record van den spel. Den omgevingen verschillen behoorlijk van elkander, maar inscheuren van detail. Stilistisch is dit, zoals trailers permitteren zien, zonder twijfel eentje van den mooiste games van ie klas. Ie gebeurt noch vaak dat ondergetekende met open mond zoals eentje level zit te loeren, maar den combinatie van Solar Ash, eentje PlayStation 5 plus eentje oled-tv is behoorlijk indrukwekkend. Den spel heeft waanzinnige vergezichten, oogt haarscherp, is ontzettend veelkleurig plus den eindbazen, diegene immer daarboven den spelwereld uittorenen, maken eentje enorme indruk. 

Wegens diegene zes eindbazen te verslaan, moeten jouw vantevoren platformpuzzels oplossen. Zowel diegene wenden iedereen wegens bewegingssnelheid. Mits jouw er eentje twee hebt gedaan toestemmen jouw om zoals den eindbaas, watten óók eentje platformpuzzel is. Den kleine puzzeltjes zijn waarschijnlijk ie leukst wegens te uitrichten, omdat zij wasgoed verweven zijn te den spelwereld plus zij jouw intact hevig snel permitteren gaan. Dat laatste geldt zowel voordat den eindbazen, maar weliswaar zijn zij minder wieg. 

Te Shadow of the Colussus moest jouw bijvoorbeeld nuchter overpeinzen overheen jouw padachtige overheen den kolossen. Ie waren puzzels plus zo stond iedere kolossus mits uitdaging op zichzelf. Te Solar Ash moeten jouw vooral snel zijn, maar te tegenstelling totdat den kleine platformsegmenten te den spel is hier van variatie weinig sprake. Iedere eindbaas bestaat uit drietal fases, plus iedere ontwikkelingsstadium ‘versla’ jouw om eentje reeks pijnpunten te vernietigen.

Dat begint snel te vervelen, zowel omdat den eindbazen eentje frustrerende aangelegenheid zijn. Jij valt regelmatig van zij over, plus dan begint den eindbaasfase weer van voordat over aan. Dat jouw zo vaak valt, heeft zowel te maken met den besturing. Diegene is ie uitgelezene te omschrijven mits vaag. Zo moeten jouw over plus toe den tijdstip vertragen wegens jezelf zoals defini plekken te teleporteren. Dat werkt nét noch lekker plus vloeiend voldoende, plus ie is te vaak vaag wanneer jouw welnu plus noch kunt teleporteren.

Den spel probeert dat op te lossen om objecten plus vijanden waar jouw heen kunt teleporteren te omsluiten mits jouw sluit te zij te den buurt komt, maar te ie heetst van den uitblinker legt diegene designtaal ie over tegen den hectiek. Ie voelt nep Heart Machine zelf zowel noch helemaal weet watten zij met diegene functie aan willen. Ene andere opvallende voorliefde is ie gewoonte van den linkertrigger, diegene jouw ingedrukt moeten vasthouden wegens tempo te maken. Er zijn welgeteld nul momenten waarop jouw géén tempo wilt maken, dus ben jouw werkelijk onophoudelijk den trigger aan ie omvatten.

Verder inhouden Solar Ash zowel gevechten met vijanden, maar diegene stellen noch meer voordat dan ie indrukken van ie kruisje wegens met eentje soort zwaard te slaan. Combo’s plus zulke zijn noch aan den orde, watten op zichzelf noch hevig is, ware ie noch dat den spel op eentje gegeven uur vijanden introduceert diegene behoorlijk watten smakken nodig hebben. Zowel dat haalt jouw uit den flow van ie platformen.

Solar Ash is hevig wieg, laat daarginds geen wanbegrip overheen zijn. Er zijn voldoende momenten dat alhoewel ie goede te Solar Ash samenkomt. Mits jouw vloeiend overheen den paarse wolken skatet terwijl jouw zoals den weergaloze uitzichten staart, vergeet jouw volledig dat den combat helemaal niets voorstelt plus dat den besturing te willen overlaat. Te diegene zin is Solar Ash gemakkelijk aan te raden mits jouw games mits Journey plus The Pathless waardeert wegens hoe vloeiend zij spelen plus wegens hoe wieg ie snelle voortbewegen is. Ie is enig spijtig dat den spel watten keuzes maakt diegene noch helemaal rijmen met watten Solar Ash uitgerekend zo wasgoed maakt.

Solar Ash is gerecenseerd op PlayStation 5. Den spel is daarnaast verkrijgbaar op PlayStation 4 plus pc.