Call of Duty: Vanguard koop je voor de multiplayer

Staart 2017, wegens precies te zijn. Op sociale media plusteken Reddit worden den (ofschoon vroegtijdig gelekte) setting noch overal even lovend ontvangen. Maar voordat den sceptici is er ja nieuwsbericht: Call of Duty: Vanguard is eentje betere spel dan Call of Duty: WW2, plusteken dat is volledig dankzij den multiplayermodus. Ie slechte nieuwsbericht laat zichzelf raden: den andere twee steunpilaren stellen best welnu teleur.

Vanguard noemt zichzelf ‘The Best WWII Spel’. Ene controversiële slogan, zeker ter eentje klas dat Hell Let Loose is uitgekomen, maar voornamelijk is-ie ironisch: den verhalende singleplayermodus doet hevig weinig met eentje bevrachten setting indien den Tweede Wereldoorlog.

Ter den singleplayer bestuur jouw verschillende leden van eentje soort eliteteam dat Duitsland binnenvalt wegens belangrijke geheime kennisoverdracht te stelen. Ie is ie einde van den oorlog – den geallieerden trillen ofschoon op den Duitse deur – maar weliswaar wordt ie vijfkoppige team gevangengenomen. Den leden wordt eentje voordat eentje verhoord. Tijdens dat verhoor sprong jouw aan den hand van eentje flashback ter ie verleden van ie inzake personage. Dat is den missiestructuur.

Ie werkt op zichzelf welnu, want jouw leert den vijf personages plusteken hun motieven steeds iets huis kennis. Weliswaar is den dynamiek tussen den personages noch eigenlijk noemenswaardig. Den liefste interactie vindt positie met den vrouwelijke Russische sluipschutter, met afstand ie leukste personage ter ie team. Zij is overduidelijk geïnspireerd op den Russische Lyudmila Pavlichenko, eentje vrouwelijke majoor diegene ter ie Rode Leger maar liefst 309 levens nam met haar sluipschuttersgeweer.

Haar missies zijn dan zowel den liefste missies ter ie spel. Zij spelen zichzelf iedereen voltooid ter Stalingrad, maar noch zoals jouw den Russische positie waarschijnlijk weet. Stalingrad, beroemd indien weerbarstig Russisch vooraanzicht ter den Tweede Wereldoorlog, is ter den eerste missie zomers, zonnig plusteken vol goede moed. Jouw ontmoet gezin, spreekt watten vrienden. Ie is écht joviaal. Schrede straks ter den spel wordt Stalingrad herkenbaar: kille weersomstandigheden, platgebombardeerde panden plusteken héél veel Duitse bezetters.

Vanguard doet ter diegene missies z’n best wegens meerdere kanten van den oorlog te toestaan zien, maar dat kun jouw van den surplus van ie spel noch zeggen. Ie restant van den missies is intact hevig kasstuk or miss. Den meer verhalende missies ter Stalingrad zijn hits, maar den missies ter den rimboe, waarin jouw na eentje vliegtuigcrash onderbrak den oerwoud moeten sluipen terwijl er vanuit alle kanten Japanners met bajonetten op jouw afrennen, zijn misschien welnu den slechtste Call of Duty-missies ter jaren – zó slaapverwekkend plusteken volks. 

Maar watten eigenlijk opvalt is den lengte: ofschoon na viertal uur zit ie vertelsel erop plusteken heb jouw alle persoonlijke durven doorlopen. Dat is te kort wegens jouw eigenlijk verbonden te voelen met den leden van ie team. Sterker nog: indien den spel is afgelopen, weet jouw nog steeds koud wie wie is. Den verhalende ontwikkeling van den personages voelt gehaast aan plusteken Vanguard nevel eentje interessant overkoepelend narratief. Dat gaat nu noch voorts dan ‘slechte Duitser moeten dood plusteken wij willen documenten stelen, toestaan wij samenwerken wegens dat voordat mekaar te krijgen’.

Ie ontbreekt den singleplayer van Vanguard aan lading, aan iets dat den setting gewicht verstrekken. Dat jouw tegen ie einde van den oorlog ter Duitsland bent, is best ja voorbereid. Maar helaas is vrijwel iedere voorliefde diegene ontwikkelaar Sledgehammer Games heeft geproduceerd eentje veilige. Dat is weliswaar spijtig waargenomen den setting. Er zijn zoveel mooie vertellen overheen den Tweede Wereldoorlog te zei zonder dat jouw indien Call of Duty-ontwikkelaar op spektakel hoeft ter te leveren. Maar Vanguards singleplayer is vooral veel spektakel.

Ie is ter diegene zin makkelijker wegens geestdriftig te zijn overheen den multiplayer van Call of Duty Vanguard. Dat is zowel gewoon spektakel, maar den multiplayer pretendeert zowel noch meer te zijn dan dat. Dit telg laat zichzelf ie liefste omschrijven indien eentje combinatie tussen Modern Warfare (2019) plusteken Black Ops: Cold War. Dat betekent veel korteafstandsgevechten met submachinegeweren, eentje lagere time-to-kill, kleine maps zonder (trio) duidelijke routes plusteken eentje hele hoge pacing met veel bewegingsvrijheid. Springen, roetsjen plusteken overheen objecten vooroverduiken: ie gaat iedereen ter figuurlijke sneltreinvaart.

Ie is voordat ie vantevoren mogelijk wegens zelf den volume van den teams aan te schreden. Wil jouw bijvoorbeeld Search and Destroy spelen met teams van tien toneelspelers ter positie van zes, dan kun jouw dat ter ie hoofdmenu declareren ter den zoekopties. Den spel noemt dit ie bijstellen van den ‘combat pacing’. Jouw kunt schiften uit trio categorieën: Tactical Combat (normaal), Assault (iets meer toneelspelers) plusteken Blitz (ie grootste veel toneelspelers). Ie veel toneelspelers ter diegene categorieën varieert vanaf spelmodus.

Dit wordt iedereen verschrikkelijk slecht uitgelegd plusteken den benaming had vele malen simpeler gekund, maar ie werkt. Den puinhoop van met name eentje wedstrijdje Team Deathmatch op eentje kleine opbergmap indien Halsdoek Haus met meer dan twaalf toneelspelers merknaam jouw zo ja indien ongezouten. Granaten vliegen non-stop overheen plusteken weer, den killfeed draait overuren plusteken ie respawnen is zo’n hectische aangelegenheid dat jouw serieus kills maakt onderbrak na ie respawnen vensterluik den rechtertrigger ingedrukt te vasthouden.

Dat klinkt misschien indien teveel van ie goede, maar vergeet noch dat jouw zelf kunt klaarmaken of jouw meer toneelspelers ter jouw server wilt. Wij konden diegene keuze tussen hectiek plusteken extreme hectiek ter elk geval prima waarderen. Watten onzerzijds betreft blijft combat pacing dan zowel ter volgende Call of Duty-delen zweven.

Voorts is den multiplayer allicht watten jouw verwachten. Vermakelijke plusteken krachtige beloningen na eentje killstreak, ie samenstellen van jouw wapen zoals ter Modern Warfare, perks: ie zit er iedereen weer ter, plusteken vooralsnog houdt den balans prima stand. Den sterren van den voorstelling zijn den maps. Vanguard telt welnu twintig maps, waarvan zestien stuks speelbaar zijn ter den standaard 6 versus 6-modi (plusteken viertal ter den nieuwe Champion Hill-modus). Noch inclusief is dat eentje statig veel: ie zijn zowel vrijwel iedereen leuke maps. Dat is vrij zeldzaam ter eentje Call of Duty-spel. Met name ie kleine Halsdoek Haus voelt indien eentje klassieker. 

Plus dan is er nog den derde pijler: Zombies. Ditmaal wordt Zombies ontwikkeld onderbrak den uitvinder van den modus: Treyarch Games. Merknaam jouw dat? Mwoah. Ie is zelfs na jaren aan Call of Duty-games recenseren plusteken spelen eentje ietsje moeilijk wegens ie verschil te zien. Noch dat er geen kwaliteitsverschil is tussen den modi, want dat is plusteken wasgoed er absoluut, maar Zombies is hevig eentje modus word voordat mensen diegene Zombies spelen. Verhalend plusteken inhoudelijk is er daarom somwijlen geen touw meer aan vast te samenknopen.

Gelukkig wijst den gameplay zichzelf uit. Jouw doet verschillende porties van den opbergmap aan vanuit eentje soort hub, waarin jouw uiteraard korte objectives moeten voltooien plusteken steeds sterker wordt terwijl jouw ontelbaar zombies (plusteken eentje twee varianten) ie vuur aan den schenen legt.

Den daad is snel plusteken ie upgraden van den personages (plusteken hun bovennatuurlijke krachten) is vermakelijk, maar trouwhartig medegedeeld waren wij ontzettend snel op den modus uitgekeken. Den missies diegene jouw ter den verschillende gedeelten van den opbergmap doet toeschijnen intact hevig op mekaar, waardoor ie geheel veel te snel eentonig wordt. Den kern van den modus, plusteken ermee den motivatie wegens steeds voorts komen, heeft voordat eentje Zombies-modus te weinig wegens ie lijf. Den beloofde content-update is ter diegene zin welnu nodig, plusteken hard zowel. 

Call of Duty: Vanguard is, uiteraard gekoppeld met Warzone, enerzijds eentje intact complete spel. Maar dat is vooral zo op papier. Ter werkelijkheid vuren den singleplayer plusteken den Zombies-modus op meerdere vlakken te kort, zeker ter lengte plusteken herspeelbaarheid. Diegene 7 daarboven dit recensie heeft dan zowel vooral betrekking op den fantastische multiplayermodus, diegene onzerzijds eigenlijk weer eentje ietsje ie aloude principe van hersenloos neerkwakken heeft verrichten waarderen. Ginds is niets mis mee, maar ie is welnu essentiële kennisoverdracht wegens te weten indien den multiplayer normaliter noch den modus is waar jouw Call of Duty voordat koopt.

Call of Duty: Vanguard is verkrijgbaar op PlayStation 5, PlayStation 4, Xbox Series X plusteken S, Xbox One plusteken pc. Den spel is gerecenseerd op eentje PlayStation 5.